آدمهای بی تفاوت

آدم‌هایِ خوبِ بی‌تفاوت! چند نکته اندر باب بی‌تفاوتی‌های ما نسبت به دیگران وقتی در یک کشتی که با مسافرهایش به سمت یک مقصد مشترک در حال حرکت باشد، یکی از مسافرین که در جای خودش نشسته، بخواهد کشتی را سوراخ کند، طبیعی است که سایر مسافرها سریع جلویش را می‌گیرند، چون سرنوشت همه مسافرها به سالم ماندن این کشتی بستگی دارد و کسی نباید بی‌تفاوت باشد. امر به معروف ترس که شاخ و دم ندارد. می‌ترسیم دیگر! البته شاید اعتراف کردن به ترس باشد که شاخ و دم داشته باشد. یکی از دلایل بی‌تفاوتی ما نسبت به دور و اطرافمان، دقیقاً همین ترس است. ترس از این که من اگر دخالت کنم طرف مقابل چه واکنشی خواهد داشت! اگر بروم و طرف را از دعوا نجات دهم، نکند خودم را لت و پار کنند! اگر این حرف را به رئیسم بزنم، حقوقم را قطع نکند و ... در این جور مواقع، آدم این قدر با خودش همین حرف‌ها را می‌زند که مجبور می‌شود فقط بیننده و تماشاچی صحنه باشد! حتی در روایت داریم در روز قیامت، خدا جلوی آدم را می‌گیرد و نگهش می‌دارد که چرا وقتی چنین عملی را دیدی، هیچ کاری نکردی و شتر دیدی، ندیدی! آن فرد هم آن جا راست و حسینی می‌گوید که ترسیدم! خدا هم در جوابش می‌گوید: من سزاوارتر بودم که از من بترسی.