کشور کره شمالی

قوانین عجیب و غریب:

در کره شمالی مردم اجازه ندارند ماشین داشته باشند !!!

در کره شمالی ساعت بیدارشدن مردم توسط شیپوری تعیین میشود که در سراسر شهرها و از طریق بلندگو پخش میشود. ساعت خوابیدن آنها هم توسط سیستم خاموش کردن چراغ تعیین می شود. سیستم پخش پارچه  ولباس هم توسط دولت کنترل میشود و بیشتر اوقات مردم در خیابان ها دیده میشوند لباس های یک شکل و شیبه هم به  تن دارند. این مساله در مدارس هم به صورت جدی دنبال میشود و خلاصه هر بخشی از زندگی مردم در کره شمالی از طریق قوانین خاصی کنترل میشود. البته مردم هم این وضع را پذیرفته اند.

اما از طرف دیگر این قوانین بعضی از شادی های اولیه را هم در زندگی مردم دریغ می کند; مثلا اینکه دوربین به کره شمالی وارد نمی شود و مردم هم نمی توانند آن را تهیه کنند. با وجود این، دولت کره شمالی کمک های زیادی از خارج دریافت می کند و مشخص نیست آنها را به دست مردم یا بین طبقه خاصی پخش می شود.
 
سریال می خواهید چه کار:
 
با وجود اینکه مقامات کره شمالی حساب سعی کرده اند جلوی ورود هر محصول فرهنگی خارجی به این کشور را بگیرند، ظاهرا سریال های ساخت کره جنوبی ( مثل یانگوم که عشق رهبر کره شمالی هم هست ) به هر ترتیب راه ورود به خانه های مردم کره شمالی را پیدا می کنند.
 
حکومت مرموز :
 
در کره شمالی حرف زدن درباره خانواده رهبر این کشور جرم سیاسی محسوب می شود . به همین خاطر اطلاعات ما که خارج از کره شمالی هستیم در این مورد بیشتر از مردم این کشور باشد! اخباری که به رسانه های خارجی  درز کرده حاکی از بیماری کیم جونگ ایل رهبر کره شمالی است و حتی گفته میشود که او یک بار دچار سکته مغزی شده ، همان کلاغ هایی که این خبر را آورده اند پسر جوان تر رهبر کره شمالی به احتمال قوی در آینده جانشین او خواهد شد. آقای کیم جونگ ایل البته دو دختر و یک پسر ارشد هم دارد امام ظاهرا این آقا زاده به خاطر رسوایی هایی قبلا در خارج بار آورده – مثلا اینکه یک بار در ژاپن به جرم داشتن پاسپورت تقلبی بازداشت شده – از چشم پدر افتاده
 
صبحی با دوازده روزنامه
 
کره شمالی علاوه بر رهبر رئیس جمهور و نخست وزیر هم دارد اما هیچ کس آنها را نمی شناسد !! ظاهرا آنها پست فرمایشی را به عهده گرفته اند زیاد خودشان را درگیر مسائل کشور نمی کنند . کره شمالی در عین حال تک حزبی هست و اسم کامل حزب حاکم هم هست (( جبهه دموکراتیک برای اتحاد سرزمین مادری )) .

این حزب ترکیبی هست از حزب کارگران کره و حزب سوسیال دموکرات کره . در همین حال در کره شمالی هیچ رسانه خصوصی وجود ندارد. دوازده روزنامه و بیست نشریه دیگری که در این کشور چاپ می شوند کاملا تحت نظر دولت هستند و هم پیونگ یانگ (پایتخت کره شمالی ) چاپ می شوند.
 
شوخی ندارم :

مردم کره شمالی طبق عادت به کیم جونگ ایل می گویند ژنرال . بیراه هم نیست چون کره شمالی در مقایسه با جمعیت و مساحتش یکی از نظامی ترین کشورهای دنیا به شمار میرود. ارتش کره شمالی 1.1 میلیون نیرو دارد و خدمت سربازی هم در این کشور اجباری هست و مدت خدمت هم گاهی به ده سال می رسد .

رسانه های دولتی می گویند ارتش کره شمالی (( شکست ناپذیر )) است . اما به هرحال توان واقعی آن مشخص نیست.بعضی ها متعقند در سطح مدیریت ارتش کره شمالی فساد زیاد وجود دارند و روحیه و انگیزه سربازان هم خیلی بالا نیست . گاهی بی انگیزه گی سربازان به جایی می رسد که آنها حتی از بازرگانان چینی در مرز هم رشوه می گیرند .  اما باز هم راهی تایید این حرفها وجود ندارد
 
علیه هرچی خارجی :
 
این شعار همیشه از سوی حکومت کره شمالی ارائه شده به همین خاطر است که خبرنگاران و عکاسان خارجی جایی دراین کشور ندارند تصاویر زیادی از کره شمالی به خارج از این کشور مخابره نشده و به همین دلیل کره شمالی واقعا کشور مرموزی به نظر می آید.